29 Nisan 2011 Cuma

keşke burda olsaydım

buralar benimdi eskiden.. güldüğümü, ağladığımı, soluksuz kaldığımı, baştan yarattığımı kendimi, hatırlıyorum. hatırlamak çok kıymetli -ve çok aldatıcı, hatırladıkça içimdeki boşluğa bişiler dolduruyorum. benim hatırlamadığım nası olup da komşunun cıstaklarıyla baş başa kaldığım.... ben varım, puri var, ses var sevmediğim, klavye var, sessizlik var, hiçbi şeyi duymamak var, bi de poly jean. seni seviyorum pj. sen varsın... ben yokum.

1 yorum:

inesis. dedi ki...

"burada ise böyle garip, oradan ve buradan, asla tam olarak nereden olduğu anlaşılamayacak kokular var. sanki kapının altındaki aralıktan giriyorlar, asıl kaynakları karşı komşular.

hayatımın karşı komşusu olabilirim. bu tanımla barışık değilim ama sanırım kabul edecek kadar mantıklı buluyorum. buldum daha doğrusu, az önce, bir yukarıdaki cümleyi yazarken."